biesiadnik

Polish

Etymology

From biesiada +‎ -nik.

Pronunciation

IPA^(key): /bʲɛˈɕa.dɲik/

Noun

biesiadnik m pers (feminine biesiadniczka)

(literary) banqueter, feaster
Synonym: mięsopustnik

Hyponym: współbiesiadnik

Declension

declension of biesiadnik

	singular	plural
nominative	biesiadnik	biesiadnicy
genitive	biesiadnika	biesiadników
dative	biesiadnikowi	biesiadnikom
accusative	biesiadnika	biesiadników
instrumental	biesiadnikiem	biesiadnikami
locative	biesiadniku	biesiadnikach
vocative	biesiadniku	biesiadnicy

Derived terms

(adjective) biesiadniczy

Related terms

(verb) biesiadować
(adjective) biesiadny

Further reading

biesiadnik in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
biesiadnik in Polish dictionaries at PWN

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.