albit

See also: Albit

Polish

Etymology

From Latin albus + -it.[1][2] First attested in 1825.[3][4]

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈal.bit/
  • (file)
  • Rhymes: -albit
  • Syllabification: al‧bit

Noun

albit m inan

  1. (mineralogy) albite

Declension

Derived terms

noun

References

  1. Mirosław Bańko; Lidia Wiśniakowska (2021) Wielki słownik wyrazów obcych, →ISBN
  2. Witold Doroszewski, editor (1958–1969), albit”, in Słownik języka polskiego (in Polish), Warszawa: PWN
  3. Dziennik Wileński, issue T.2, nr 5, 1825, page 97
  4. albit in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego
  • Pęzik, Piotr; Przepiórkowski, A.; Bańko, M.; Górski, R.; Lewandowska-Tomaszczyk, B (2012) Wyszukiwarka PELCRA dla danych NKJP. Narodowy Korpus Języka Polskiego [National Polish Language Corpus, PELCRA search engine], Wydawnictwo PWN

Further reading


Romanian

Etymology

Past participle of albi.

Adjective

albit m or n (feminine singular albită, masculine plural albiți, feminine and neuter plural albite)

  1. whitened

Declension


Serbo-Croatian

Noun

albit m (Cyrillic spelling албит)

  1. (mineralogy) albite

Declension

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.