adwersarz

Polish

Etymology

Learned borrowing from Latin adversārius. First attested in 1551.[1][2]

Pronunciation

  • IPA(key): /adˈvɛr.saʂ/
  • (file)
  • Rhymes: -ɛrsaʂ
  • Syllabification: ad‧wer‧sarz

Noun

adwersarz m pers (feminine adwersarka)

  1. (dated or literary) adversary, opponent (physically, verbally, or ideologically)
    Synonyms: przeciwnik, oponent, rywal

Declension

Collocations

References

  1. adwersarz”, in Słownik Polszczyzny XVI Wieku [A Dictionary of 16th Century Polish], 2010-2022
  2. ADWERSARZ”, in Elektroniczny Słownik Języka Polskiego XVII i XVIII Wieku [Electronic Dictionary of the Polish Language of the XVII and XVIII Century], 12.02.2021
  • Pęzik, Piotr; Przepiórkowski, A.; Bańko, M.; Górski, R.; Lewandowska-Tomaszczyk, B (2012) Wyszukiwarka PELCRA dla danych NKJP. Narodowy Korpus Języka Polskiego [National Polish Language Corpus, PELCRA search engine], Wydawnictwo PWN

Further reading

  • adwersarz in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • adwersarz in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.