þekja

Icelandic

Etymology

From Old Norse þekja, from Proto-Germanic *þakjaną.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈθɛːca/
    Rhymes: -ɛːca

Verb

þekja (weak verb, third-person singular past indicative þakti, supine þakið)

  1. (transitive, with accusative) to cover
  2. (transitive, with accusative) to roof, thatch

Conjugation
þekja — active voice (germynd)
infinitive
(nafnháttur)		 að þekja
supine
(sagnbót)		 þakið
present participle
(lýsingarháttur nútíðar)		 þekjandi
indicative
(framsöguháttur)		 subjunctive
(viðtengingarháttur)
present
(nútíð)		 ég þek við þekjum present
(nútíð)		 ég þekji við þekjum
þú þekur þið þekjið þú þekjir þið þekjið
hann, hún, það þekur þeir, þær, þau þekja hann, hún, það þekji þeir, þær, þau þekji
past
(þátíð)		 ég þakti við þöktum past
(þátíð)		 ég þekti við þektum
þú þaktir þið þöktuð þú þektir þið þektuð
hann, hún, það þakti þeir, þær, þau þöktu hann, hún, það þekti þeir, þær, þau þektu
imperative
(boðháttur)		 þek (þú) þekjið (þið)
Forms with appended personal pronoun
þektu þekjiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
þekjast — mediopassive voice (miðmynd)
infinitive
(nafnháttur)		 að þekjast
supine
(sagnbót)		 þakist
present participle
(lýsingarháttur nútíðar)		 þekjandist **
** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
indicative
(framsöguháttur)		 subjunctive
(viðtengingarháttur)
present
(nútíð)		 ég þekst við þekjumst present
(nútíð)		 ég þekjist við þekjumst
þú þekst þið þekjist þú þekjist þið þekjist
hann, hún, það þekst þeir, þær, þau þekjast hann, hún, það þekjist þeir, þær, þau þekjist
past
(þátíð)		 ég þaktist við þöktumst past
(þátíð)		 ég þektist við þektumst
þú þaktist þið þöktust þú þektist þið þektust
hann, hún, það þaktist þeir, þær, þau þöktust hann, hún, það þektist þeir, þær, þau þektust
imperative
(boðháttur)		 þekst (þú) þekist (þið)
Forms with appended personal pronoun
þekstu þekisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
þakinn — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
strong declension
(sterk beyging)		 singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)		 masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)		 þakinn þakin þakið þaktir þaktar þakin
accusative
(þolfall)		 þakinn þakta þakið þakta þaktar þakin
dative
(þágufall)		 þöktum þakinni þöktu þöktum þöktum þöktum
genitive
(eignarfall)		 þakins þakinnar þakins þakinna þakinna þakinna
weak declension
(veik beyging) 		singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)		 masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)		 þakti þakta þakta þöktu þöktu þöktu
accusative
(þolfall)		 þakta þöktu þakta þöktu þöktu þöktu
dative
(þágufall)		 þakta þöktu þakta þöktu þöktu þöktu
genitive
(eignarfall)		 þakta þöktu þakta þöktu þöktu þöktu

Synonyms

Noun

þekja f (genitive singular þekju, nominative plural þekjur)

  1. roof, cover

Declension
declension of þekja
f-w1 singular plural
indefinite definite indefinite definite
nominative þekja þekjan þekjur þekjurnar
accusative þekju þekjuna þekjur þekjurnar
dative þekju þekjunni þekjum þekjunum
genitive þekju þekjunnar þekja þekjanna

Old Norse

Etymology

From Proto-Germanic *þakjaną, whence also Old English þeċċean, Old Saxon thekkian, Old High German decchen.

Verb

þekja

  1. to cover, thatch

Descendants
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.