éar

See also: ear, EAR, -ear, 'ear, and èar

Irish

Etymology

The first element is from Old Irish derivatives of Proto-Celtic *exs (“out of”), and the second element is related to rath (“luck, favor”).

Verb

éar (present analytic éarann, future analytic éarfaidh, verbal noun éaradh, past participle éartha)

  1. (transitive) refuse, deny; repel

Conjugation
First Conjugation (A)
singular plural relative autonomous
first second third first second third
indicative present éaraim éarann tú;
éarair†		 éarann sé, sí éaraimid éarann sibh éarann siad;
éaraid†		 a éarann; a éaras /
a n-éarann*; a n-éaras*		 éartar
past d'éar mé; d'éaras /
éar mé‡; éaras‡		 d'éar tú; d'éarais /
éar tú; éarais‡		 d'éar sé, sí /
éar sé, sí‡		 d'éaramar; d'éar muid /
éaramar; éar muid‡		 d'éar sibh; d'éarabhair /
éar sibh;
éarabhair‡		 d'éar siad; d'éaradar /
éar siad; éaradar‡		 a d'éar /
ar éar*		 éaradh;
héaradh†
past habitual d'éarainn /
éarainn‡; n-éarainn‡‡		 d'éartá /
éartá‡; n-éartᇇ		 d'éaradh sé, sí /
éaradh sé, sí‡; n-éaradh sé, s퇇		 d'éaraimis; d'éaradh muid /
éaraimis; éaradh muid‡; n-éaraimis‡‡; n-éaradh muid‡‡		 d'éaradh sibh /
éaradh sibh‡; n-éaradh sibh‡‡		 d'éaraidís; d'éaradh siad /
éaraidís; éaradh siad‡; n-éaraidís‡‡; n-éaradh siad‡‡		 a d'éaradh /
a n-éaradh*		 d'éartaí /
éartaí‡; n-éarta퇇
future éarfaidh mé;
éarfad		 éarfaidh tú;
éarfair†		 éarfaidh sé, sí éarfaimid;
éarfaidh muid		 éarfaidh sibh éarfaidh siad;
éarfaid†		 a éarfaidh; a éarfas /
a n-éarfaidh*; a n-éarfas*		 éarfar
conditional d'éarfainn / éarfainn‡; n-éarfainn‡‡ d'éarfá / éarfá‡; n-éarfᇇ d'éarfadh sé, sí / éarfadh sé, sí‡; n-éarfadh sé, s퇇 d'éarfaimis; d'éarfadh muid / éarfaimis‡; éarfadh muid‡; n-éarfaimis‡‡; n-éarfadh muid‡‡ d'éarfadh sibh / éarfadh sibh‡; n-éarfadh sibh‡‡ d'éarfaidís; d'éarfadh siad / éarfaidís‡; éarfadh siad‡; n-éarfaidís‡‡; n-éarfadh siad‡‡ a d'éarfadh /
a n-éarfadh*		 d'éarfaí / éarfaí‡; n-éarfa퇇
subjunctive present go n-éara mé;
go n-éarad†		 go n-éara tú;
go n-éarair†		 go n-éara sé, sí go n-éaraimid;
go n-éara muid		 go n-éara sibh go n-éara siad;
go n-éaraid†		 — go n-éartar
past dá n-éarainn dá n-éartá dá n-éaradh sé, sí dá n-éaraimis;
dá n-éaradh muid		 dá n-éaradh sibh dá n-éaraidís;
dá n-éaradh siad		 — dá n-éartaí
imperative éaraim éar éaradh sé, sí éaraimis éaraigí;
éaraidh†		 éaraidís — éartar
verbal noun éaradh
past participle éartha

* Indirect relative
† Archaic or dialect form
‡ Dependent form
‡‡ Dependent form used with particles that trigger eclipsis (except an)

Mutation
Irish mutation
RadicalEclipsiswith h-prothesiswith t-prothesis
éar n-éar héar not applicable
Note: Some of these forms may be hypothetical. Not every possible mutated form of every word actually occurs.

Further reading
  • MacBain, Alexander; Mackay, Eneas (1911), “éar”, in An Etymological Dictionary of the Gaelic Language, Stirling, →ISBN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.