wyroić

Polish

Etymology

From wy- +‎ roić.

Pronunciation
  • IPA(key): /vɨˈrɔ.it͡ɕ/
  • Rhymes: -ɔit͡ɕ
  • Syllabification: wy‧ro‧ić

Verb

wyroić pf (imperfective roić or wyrajać)

  1. (reflexive) to swarm (move as a large group)

Conjugation
Conjugation of wyroić pf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive wyroić
future tense 1st wyroję wyroimy
2nd wyroisz wyroicie
3rd wyroi wyroją
impersonal wyroi się
past tense 1st wyroiłem wyroiłam wyroiliśmy wyroiłyśmy
2nd wyroiłeś wyroiłaś wyroiliście wyroiłyście
3rd wyroił wyroiła wyroiło wyroili wyroiły
impersonal wyrojono
conditional 1st wyroiłbym wyroiłabym wyroilibyśmy wyroiłybyśmy
2nd wyroiłbyś wyroiłabyś wyroilibyście wyroiłybyście
3rd wyroiłby wyroiłaby wyroiłoby wyroiliby wyroiłyby
impersonal wyrojono by
imperative 1st niech wyroję wyrójmy
2nd wyrój wyrójcie
3rd niech wyroi niech wyroją
passive adjectival participle wyrojony wyrojona wyrojone wyrojeni wyrojone
anterior adverbial participle wyroiwszy
verbal noun wyrojenie

Further reading
  • wyroić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • wyroić in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.