wlec

See also: wleć

Polish

Etymology

Inherited from Old Polish wlec, from Proto-Slavic *velťi (stem *velk-)[1], from Proto-Balto-Slavic welk-/*wilk-[1]. Cognates include Czech vléci[1], Serbo-Croatian вући/vući[1], Russian воло́чь (volóčʹ)[1] and Lithuanian vil̃kti[1].

Pronunciation
  • IPA(key): /vlɛt͡s/
  • Audio 1, wlec(file)
  • Audio 2, wlec się(file)
  • Rhymes: -ɛt͡s
  • Syllabification: wlec

Verb

wlec impf

  1. (transitive) to drag, to haul, to lug
  2. (reflexive) to drag on, to wear on, to continue for too long
    Film jest nudny i niemiłosiernie się wlecze. ― The film is boring and drags on horribly.
  3. (reflexive) to trudge, to move very slowly
    Pochód żałobny wlókł się powoli przez ulice. ― The funeral procession slowly trudged through the streets.

Conjugation
Conjugation of wlec pf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive wlec
future tense 1st wlokę wleczemy
2nd wleczesz wleczecie
3rd wlecze wloką
impersonal wlecze się
past tense 1st wlokłem wlokłam wlekliśmy wlokłyśmy
2nd wlokłeś wlokłaś wlekliście wlokłyście
3rd wlókł wlokła wlokło wlekli wlokły
impersonal wleczono
conditional 1st wlókłbym wlokłabym wleklibyśmy wlokłybyśmy
2nd wlókłbyś wlokłabyś wleklibyście wlokłybyście
3rd wlókłby wlokłaby wlokłoby wlekliby wlokłyby
impersonal wleczono by
imperative 1st niech wlokę wleczmy
2nd wlecz wleczcie
3rd niech wlecze niech wloką
passive adjectival participle wleczony wleczona wleczone wleczeni wleczone
anterior adverbial participle wlókłszy
verbal noun wleczenie

or

Conjugation of wlec pf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive wlec
future tense 1st wlekę wleczemy
2nd wleczesz wleczecie
3rd wlecze wleką
impersonal wlecze się
past tense 1st wlekłem wlekłam wlekliśmy wlekłyśmy
2nd wlekłeś wlekłaś wlekliście wlekłyście
3rd wlekł wlekła wlekło wlekli wlekły
impersonal wleczono
conditional 1st wlekłbym wlekłabym wleklibyśmy wlekłybyśmy
2nd wlekłbyś wlekłabyś wleklibyście wlekłybyście
3rd wlekłby wlekłaby wlekłoby wlekliby wlekłyby
impersonal wleczono by
imperative 1st niech wlekę wleczmy
2nd wlecz wleczcie
3rd niech wlecze niech wleką
passive adjectival participle wleczony wleczona wleczone wleczeni wleczone
anterior adverbial participle wlekłszy
verbal noun wleczenie

Derived terms
verbs

References
  1. Derksen, Rick (2008) Etymological Dictionary of the Slavic Inherited Lexicon (Leiden Indo-European Etymological Dictionary Series; 4), Leiden, Boston: Brill, →ISBN, page 514. →ISBN

Further reading
  • wlec in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • wlec in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.