wiać

Polish

wiać impf (perfective powiać or wionąć)

(intransitive, of wind) to blow (to produce an air current)
(intransitive, archaic) to blow (to be propelled by an air current)
(transitive, obsolete) to drift in, to overblow (to blow over or accross)
(transitive, agriculture) to winnow (to subject (granular material, especially food grain) to a current of air separating heavier and lighter components)

wiać impf (perfective zwiać)

(intransitive, colloquial) to bolt, to scram (to flee)
Synonyms: see Thesaurus:uciekać

Conjugation of wiać impf

		singular			plural
	person	masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		wiać
present tense	1^st	wieję			wiejemy
	2^nd	wiejesz			wiejecie
	3^rd	wieje			wieją
	impersonal	wieje się
past tense	1^st	wiałem	wiałam		wialiśmy	wiałyśmy
	2^nd	wiałeś	wiałaś		wialiście	wiałyście
	3^rd	wiał	wiała	wiało	wiali	wiały
	impersonal	wiano
future tense	1^st	będę wiał, będę wiać	będę wiała, będę wiać		będziemy wiali, będziemy wiać	będziemy wiały, będziemy wiać
	2^nd	będziesz wiał, będziesz wiać	będziesz wiała, będziesz wiać		będziecie wiali, będziecie wiać	będziecie wiały, będziecie wiać
	3^rd	będzie wiał, będzie wiać	będzie wiała, będzie wiać	będzie wiało, będzie wiać	będą wiali, będą wiać	będą wiały, będą wiać
	impersonal	będzie wiać się
conditional	1^st	wiałbym	wiałabym		wialibyśmy	wiałybyśmy
	2^nd	wiałbyś	wiałabyś		wialibyście	wiałybyście
	3^rd	wiałby	wiałaby	wiałoby	wialiby	wiałyby
	impersonal	wiano by
imperative	1^st	niech wieję			wiejmy
	2^nd	wiej			wiejcie
	3^rd	niech wieje			niech wieją
active adjectival participle		wiejący	wiejąca	wiejące	wiejący	wiejące
passive adjectival participle		wiany	wiana	wiane	wiani	wiane
contemporary adverbial participle		wiejąc
verbal noun		wianie

wiać impf

Conjugation of wiać