warczeć

Polish

Inherited from Proto-Slavic *vьrčati.

warczeć impf (perfective zawarczeć or warknąć)

(intransitive) to growl, to snarl, to whirr, to gnarl
(transitive, of a person) to snarl, speak or say angrily or aggressively
- 2016 February 18, Eliza Olczyk, Bogdan Pęk, “Bogdan Pęk: Byłem królem w swoim okręgu”, in Rzeczpospolita‎, archived from the original on 2021-12-27:
  Wie pani, że on z nimi nawet nie rozmawiał, tylko na nich „warczał".
  You know, he didn't even converse with them, but rather "snarled" at them.

Conjugation of warczeć impf

		singular			plural
	person	masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		warczeć
present tense	1^st	warczę			warczymy
	2^nd	warczysz			warczycie
	3^rd	warczy			warczą
	impersonal	warczy się
past tense	1^st	warczałem	warczałam		warczeliśmy	warczałyśmy
	2^nd	warczałeś	warczałaś		warczeliście	warczałyście
	3^rd	warczał	warczała	warczało	warczeli	warczały
	impersonal	warczano
future tense	1^st	będę warczał, będę warczeć	będę warczała, będę warczeć		będziemy warczeli, będziemy warczeć	będziemy warczały, będziemy warczeć
	2^nd	będziesz warczał, będziesz warczeć	będziesz warczała, będziesz warczeć		będziecie warczeli, będziecie warczeć	będziecie warczały, będziecie warczeć
	3^rd	będzie warczał, będzie warczeć	będzie warczała, będzie warczeć	będzie warczało, będzie warczeć	będą warczeli, będą warczeć	będą warczały, będą warczeć
	impersonal	będzie warczeć się
conditional	1^st	warczałbym	warczałabym		warczelibyśmy	warczałybyśmy
	2^nd	warczałbyś	warczałabyś		warczelibyście	warczałybyście
	3^rd	warczałby	warczałaby	warczałoby	warczeliby	warczałyby
	impersonal	warczano by
imperative	1^st	niech warczę			warczmy
	2^nd	warcz			warczcie
	3^rd	niech warczy			niech warczą
active adjectival participle		warczący	warcząca	warczące	warczący	warczące
contemporary adverbial participle		warcząc
verbal noun		warczenie

noun