virkatutkinto

Finnish

Etymology

virka + tutkinto

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈʋirkɑˌtutkinto/, [ˈʋirkɑˌt̪ut̪kin̪t̪o̞]
  • Rhymes: -utkinto
  • Syllabification: vir‧ka‧tut‧kin‧to

Noun

virkatutkinto

  1. (academic) degree that qualifies one to an office

Declension

Inflection of virkatutkinto (Kotus type 1/valo, nt-nn gradation)
nominative virkatutkinto virkatutkinnot
genitive virkatutkinnon virkatutkintojen
partitive virkatutkintoa virkatutkintoja
illative virkatutkintoon virkatutkintoihin
singular plural
nominative virkatutkinto virkatutkinnot
accusative nom. virkatutkinto virkatutkinnot
gen. virkatutkinnon
genitive virkatutkinnon virkatutkintojen
partitive virkatutkintoa virkatutkintoja
inessive virkatutkinnossa virkatutkinnoissa
elative virkatutkinnosta virkatutkinnoista
illative virkatutkintoon virkatutkintoihin
adessive virkatutkinnolla virkatutkinnoilla
ablative virkatutkinnolta virkatutkinnoilta
allative virkatutkinnolle virkatutkinnoille
essive virkatutkintona virkatutkintoina
translative virkatutkinnoksi virkatutkinnoiksi
instructive virkatutkinnoin
abessive virkatutkinnotta virkatutkinnoitta
comitative virkatutkintoineen
Possessive forms of virkatutkinto (type valo)
possessor singular plural
1st person virkatutkintoni virkatutkintomme
2nd person virkatutkintosi virkatutkintonne
3rd person virkatutkintonsa
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.