viritelmä

Finnish

Etymology

virittää + -(e)lmä

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈʋiritelmæ/, [ˈʋiriˌt̪e̞lmæ]
  • Rhymes: -elmæ
  • Syllabification(key): vi‧ri‧tel‧mä

Noun

viritelmä

  1. setup, apparatus (especially a complicated or overly complicated one)
  2. (linear algebra) span

Declension

Inflection of viritelmä (Kotus type 10/koira, no gradation)
nominative viritelmä viritelmät
genitive viritelmän viritelmien
partitive viritelmää viritelmiä
illative viritelmään viritelmiin
singular plural
nominative viritelmä viritelmät
accusative nom. viritelmä viritelmät
gen. viritelmän
genitive viritelmän viritelmien
viritelmäinrare
partitive viritelmää viritelmiä
inessive viritelmässä viritelmissä
elative viritelmästä viritelmistä
illative viritelmään viritelmiin
adessive viritelmällä viritelmillä
ablative viritelmältä viritelmiltä
allative viritelmälle viritelmille
essive viritelmänä viritelminä
translative viritelmäksi viritelmiksi
instructive viritelmin
abessive viritelmättä viritelmittä
comitative viritelmineen
Possessive forms of viritelmä (type koira)
possessor singular plural
1st person viritelmäni viritelmämme
2nd person viritelmäsi viritelmänne
3rd person viritelmänsä
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.