vük
Westrobothnian
Etymology
From Old Norse víkva, from Proto-Germanic *wīkwaną.
Pronunciation
- IPA(key): /²ʋiːk/, /²ʋʏɪ̯ːk/, /ʋɛɪ̯ːk/
- Rhymes: -ìːk
Conjugation
Conjugation of vük.
| infinitive | vük | |
|---|---|---|
| present participle | vikän | |
| adverbial participle | vikänäs | |
| past participle | vikki, vikän | |
| supine | vikki, vikä | |
| indicative | present | past |
| singular | vik | väik, vaik |
| plural | vük | vikki, viku |
| subjunctive | present | past |
| singular | vik | vikki |
| plural | vikki, viku | vikki, viku |
| imperative | present | |
| singular | vik | |
| plural | vikkin, vikän | |
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.