urittaminen

Finnish

Etymology

urittaa + -minen

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈuritːɑminen/, [ˈurit̪ːɑˌmine̞n]
  • Rhymes: -inen
  • Syllabification: u‧rit‧ta‧mi‧nen

Noun

urittaminen

  1. grooving (cutting grooves)

Declension

Inflection of urittaminen (Kotus type 38/nainen, no gradation)
nominative urittaminen urittamiset
genitive urittamisen urittamisten
urittamisien
partitive urittamista urittamisia
illative urittamiseen urittamisiin
singular plural
nominative urittaminen urittamiset
accusative nom. urittaminen urittamiset
gen. urittamisen
genitive urittamisen urittamisten
urittamisien
partitive urittamista urittamisia
inessive urittamisessa urittamisissa
elative urittamisesta urittamisista
illative urittamiseen urittamisiin
adessive urittamisella urittamisilla
ablative urittamiselta urittamisilta
allative urittamiselle urittamisille
essive urittamisena urittamisina
translative urittamiseksi urittamisiksi
instructive urittamisin
abessive urittamisetta urittamisitta
comitative urittamisineen
Possessive forms of urittaminen (type nainen)
possessor singular plural
1st person urittamiseni urittamisemme
2nd person urittamisesi urittamisenne
3rd person urittamisensa

Verb

urittaminen

  1. nominative of fourth infinitive of urittaa
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.