uitgekookt
Dutch
Etymology
From uitkoken.
Pronunciation
- IPA(key): /ˈœy̯t.xəˌkoːkt/
- Hyphenation: uit‧ge‧kookt
Verb
uitgekookt
- past participle of uitkoken
Adjective
uitgekookt (comparative uitgekookter, superlative uitgekooktst)
Inflection
| Inflection of uitgekookt | ||||
|---|---|---|---|---|
| uninflected | uitgekookt | |||
| inflected | uitgekookte | |||
| comparative | uitgekookter | |||
| positive | comparative | superlative | ||
| predicative/adverbial | uitgekookt | uitgekookter | het uitgekooktst het uitgekooktste | |
| indefinite | m./f. sing. | uitgekookte | uitgekooktere | uitgekooktste |
| n. sing. | uitgekookt | uitgekookter | uitgekooktste | |
| plural | uitgekookte | uitgekooktere | uitgekooktste | |
| definite | uitgekookte | uitgekooktere | uitgekooktste | |
| partitive | uitgekookts | uitgekookters | — | |
Derived terms
- uitgekooktheid
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.