učit
Czech
Etymology
From Proto-Slavic *učiti.
Pronunciation
- IPA(key): /ˈut͡ʃɪt/
Audio (file)
Verb
učit impf (perfective naučit)
Conjugation
Conjugation
| Present forms | indicative | imperative | ||
| singular | plural | singular | plural | |
| 1st person | učím | učíme | — | učme |
| 2nd person | učíš | učíte | uč | učte |
| 3rd person | učí | učí | — | — |
| The future tense: a combination of a future form of být + infinitive učit. |
| Participles | Past participles | Passive participles | ||
| singular | plural | singular | plural | |
| masculine animate | učil | učili | učen | učeni |
| masculine inanimate | učily | učeny | ||
| feminine | učila | učily | učena | učeny |
| neuter | učilo | učila | učeno | učena |
| Transgressives | present | past |
| masculine singular | uče | — |
| feminine + neuter singular | učíc | — |
| plural | učíce | — |
Derived terms
Related terms
- samouk m
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.