tyrać

Polish

Etymology

Inherited from Proto-Slavic *tyrati. Doublet of terać (“to squander, waste”). Cognate to Czech týrat (“to harass”).

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈtɨ.rat͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -ɨrat͡ɕ
  • Syllabification: ty‧rać

Verb

tyrać impf

  1. (intransitive, colloquial) to slave, to tool, to work very hard
    Synonym: harować

Conjugation
Conjugation of tyrać impf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive tyrać
present tense 1st tyram tyramy
2nd tyrasz tyracie
3rd tyra tyrają
impersonal tyra się
past tense 1st tyrałem tyrałam tyraliśmy tyrałyśmy
2nd tyrałeś tyrałaś tyraliście tyrałyście
3rd tyrał tyrała tyrało tyrali tyrały
impersonal tyrano
future tense 1st będę tyrał,
będę tyrać
 będę tyrała,
będę tyrać
 będziemy tyrali,
będziemy tyrać
 będziemy tyrały,
będziemy tyrać
2nd będziesz tyrał,
będziesz tyrać
 będziesz tyrała,
będziesz tyrać
 będziecie tyrali,
będziecie tyrać
 będziecie tyrały,
będziecie tyrać
3rd będzie tyrał,
będzie tyrać
 będzie tyrała,
będzie tyrać
 będzie tyrało,
będzie tyrać
 będą tyrali,
będą tyrać
 będą tyrały,
będą tyrać
impersonal będzie tyrać się
conditional 1st tyrałbym tyrałabym tyralibyśmy tyrałybyśmy
2nd tyrałbyś tyrałabyś tyralibyście tyrałybyście
3rd tyrałby tyrałaby tyrałoby tyraliby tyrałyby
impersonal tyrano by
imperative 1st niech tyram tyrajmy
2nd tyraj tyrajcie
3rd niech tyra niech tyrają
active adjectival participle tyrający tyrająca tyrające tyrający tyrające
contemporary adverbial participle tyrając
verbal noun tyranie
verb

Further reading
  • tyrać in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • tyrać in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.