turritus
Latin
Etymology
From turris (“tower”).
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /turˈriː.tus/, [tʊrˈriː.tʊs]
Declension
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| Nominative | turrītus | turrīta | turrītum | turrītī | turrītae | turrīta | |
| Genitive | turrītī | turrītae | turrītī | turrītōrum | turrītārum | turrītōrum | |
| Dative | turrītō | turrītae | turrītō | turrītīs | turrītīs | turrītīs | |
| Accusative | turrītum | turrītam | turrītum | turrītōs | turrītās | turrīta | |
| Ablative | turrītō | turrītā | turrītō | turrītīs | turrītīs | turrītīs | |
| Vocative | turrīte | turrīta | turrītum | turrītī | turrītae | turrīta | |
References
- turritus in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- turritus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire Illustré Latin-Français, Hachette
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.