turmeltumaton

Finnish

Etymology

turmeltua + -maton

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈturmeltumɑton/, [ˈt̪urme̞lt̪uˌmɑt̪o̞n]
  • Rhymes: -ɑton
  • Syllabification: tur‧mel‧tu‧ma‧ton

Adjective

turmeltumaton

  1. pristine, uncorrupted
  2. incorruptible

Declension

Inflection of turmeltumaton (Kotus type 34/onneton, tt-t gradation)
nominative turmeltumaton turmeltumattomat
genitive turmeltumattoman turmeltumattomien
partitive turmeltumatonta turmeltumattomia
illative turmeltumattomaan turmeltumattomiin
singular plural
nominative turmeltumaton turmeltumattomat
accusative nom. turmeltumaton turmeltumattomat
gen. turmeltumattoman
genitive turmeltumattoman turmeltumattomien
turmeltumatontenrare
partitive turmeltumatonta turmeltumattomia
inessive turmeltumattomassa turmeltumattomissa
elative turmeltumattomasta turmeltumattomista
illative turmeltumattomaan turmeltumattomiin
adessive turmeltumattomalla turmeltumattomilla
ablative turmeltumattomalta turmeltumattomilta
allative turmeltumattomalle turmeltumattomille
essive turmeltumattomana turmeltumattomina
translative turmeltumattomaksi turmeltumattomiksi
instructive turmeltumattomin
abessive turmeltumattomatta turmeltumattomitta
comitative turmeltumattomine
Possessive forms of turmeltumaton (type onneton)
possessor singular plural
1st person turmeltumattomani turmeltumattomamme
2nd person turmeltumattomasi turmeltumattomanne
3rd person turmeltumattomansa
Only used with substantive adjectives, -inen adjectives used for comparisons of equality or agent participles.

Derived terms

  • turmeltumattomuus

Participle

turmeltumaton

  1. negative participle of turmeltua
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.