tribunitius
Latin
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /tri.buːˈniː.ti.us/, [trɪ.buːˈniː.ti.ʊs]
Adjective
tribūnītius (feminine tribūnītia, neuter tribūnītium); first/second-declension adjective
- Alternative form of tribūnīcius
Declension
First/second-declension adjective.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| Nominative | tribūnītius | tribūnītia | tribūnītium | tribūnītiī | tribūnītiae | tribūnītia | |
| Genitive | tribūnītiī | tribūnītiae | tribūnītiī | tribūnītiōrum | tribūnītiārum | tribūnītiōrum | |
| Dative | tribūnītiō | tribūnītiō | tribūnītiīs | ||||
| Accusative | tribūnītium | tribūnītiam | tribūnītium | tribūnītiōs | tribūnītiās | tribūnītia | |
| Ablative | tribūnītiō | tribūnītiā | tribūnītiō | tribūnītiīs | |||
| Vocative | tribūnītie | tribūnītia | tribūnītium | tribūnītiī | tribūnītiae | tribūnītia | |
References
- tribunitius in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.