tayfa

Turkish

Etymology

From Arabic طَائِفَة‎ (ṭāʾifa, “troop”, “band”, “group”, “party”).

Pronunciation
  • IPA(key): [tɑjfɑ]
  • Hyphenation: tay‧fa

Noun

tayfa (definite accusative tayfayı, plural tayfalar)

  1. ship crew
  2. hangers-on, fawning followers.
  3. a worker who harvests olive; olive harvester.
  4. gang, bunch; troop, band

Declension
Inflection
Nominative tayfa
Definite accusative tayfayı
Singular Plural
Nominative tayfa tayfalar
Definite accusative tayfayı tayfaları
Dative tayfaya tayfalara
Locative tayfada tayfalarda
Ablative tayfadan tayfalardan
Genitive tayfanın tayfaların
Possessive forms
Singular Plural
1st singular tayfam tayfalarım
2nd singular tayfan tayfaların
3rd singular tayfası tayfaları
1st plural tayfamız tayfalarımız
2nd plural tayfanız tayfalarınız
3rd plural tayfaları tayfaları
Predicative forms
Singular Plural
1st singular tayfayım tayfalarım
2nd singular tayfasın tayfalarsın
3rd singular tayfa
tayfadır		 tayfalar
tayfalardır
1st plural tayfayız tayfalarız
2nd plural tayfasınız tayfalarsınız
3rd plural tayfalar tayfalardır

Descendants

See also
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.