suppositus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of suppōnō.
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| Nominative | suppositus | supposita | suppositum | suppositī | suppositae | supposita | |
| Genitive | suppositī | suppositae | suppositī | suppositōrum | suppositārum | suppositōrum | |
| Dative | suppositō | suppositae | suppositō | suppositīs | suppositīs | suppositīs | |
| Accusative | suppositum | suppositam | suppositum | suppositōs | suppositās | supposita | |
| Ablative | suppositō | suppositā | suppositō | suppositīs | suppositīs | suppositīs | |
| Vocative | supposite | supposita | suppositum | suppositī | suppositae | supposita | |
References
- suppositus in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- suppositus in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- suppositus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire Illustré Latin-Français, Hachette
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.