supo

Cebuano

Pronunciation

  • Hyphenation: su‧po

Verb

supo

  1. To cut off.

Esperanto

Etymology

From French soupe.

Pronunciation

  • (file)
  • IPA(key): [ˈsupo]
  • Rhymes: -upo
  • Hyphenation: su‧po

Noun

supo (accusative singular supon, plural supoj, accusative plural supojn)

  1. soup

Finnish

Etymology

Acronym of suojelupoliisi.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈsupo/, [ˈs̠upo̞]
  • Rhymes: -upo
  • Syllabification(key): su‧po

Noun

supo

  1. security police, intelligence agency, security service (government organisation that aims to protect its nation and its secrets from enemies)
  2. (Finland) Finnish Security Intelligence Service

Declension

Inflection of supo (Kotus type 1/valo, no gradation)
nominative supo
genitive supon
partitive supoa
illative supoon
singular plural
nominative supo
accusative nom. supo
gen. supon
genitive supon
partitive supoa
inessive supossa
elative suposta
illative supoon
adessive supolla
ablative supolta
allative supolle
essive supona
translative supoksi
instructive
abessive supotta
comitative
Possessive forms of supo (type valo)
possessor singular plural
1st person suponi supomme
2nd person suposi suponne
3rd person suponsa

See also

Anagrams


Ido

Etymology

Borrowed from Esperanto supo, English soup, French soupe, German Suppe, Russian суп (sup), Spanish sopa and Italian zuppa.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈsu.po/

Noun

supo (plural supi)

  1. soup

Derived terms


Latin

Alternative forms

Etymology

From a variant of Proto-Indo-European *ksweybʰ- (to throw, sling, cast). Cognate with Sanskrit क्षिपति (kṣipati, to throw), Lithuanian sùpti, Proto-Slavic *suti.

Pronunciation

Verb

supō (present infinitive supāre); first conjugation, no perfect or supine stem

  1. I throw, scatter.
    • c. 150 C.E., Sextus Pompeius Festus, De verborum significatu, 311
      supat jacit, unde dissipat disicit et obsipat obicit, et insipat, hoc est inicit, Festus

Conjugation

   Conjugation of supō (first conjugation, no supine stem, no perfect stem)
indicative singular plural
first second third first second third
active present supō supās supat supāmus supātis supant
imperfect supābam supābās supābat supābāmus supābātis supābant
future supābō supābis supābit supābimus supābitis supābunt
passive present supor supāris,
supāre
supātur supāmur supāminī supantur
imperfect supābar supābāris,
supābāre
supābātur supābāmur supābāminī supābantur
future supābor supāberis,
supābere
supābitur supābimur supābiminī supābuntur
subjunctive singular plural
first second third first second third
active present supem supēs supet supēmus supētis supent
imperfect supārem supārēs supāret supārēmus supārētis supārent
passive present super supēris,
supēre
supētur supēmur supēminī supentur
imperfect supārer supārēris,
supārēre
supārētur supārēmur supārēminī supārentur
imperative singular plural
first second third first second third
active present supā supāte
future supātō supātō supātōte supantō
passive present supāre supāminī
future supātor supātor supantor
non-finite forms active passive
present perfect future present perfect future
infinitives supāre supārī
participles supāns supandus
verbal nouns gerund supine
genitive dative accusative ablative accusative ablative
supandī supandō supandum supandō

Derived terms

References

    • supo”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
    • supo in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette

    Spanish

    Pronunciation

    • IPA(key): /ˈsupo/ [ˈsu.po]
    • Rhymes: -upo
    • Syllabification: su‧po

    Verb

    supo

    1. third-person singular preterite indicative of saber
    This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.