succentivus
Latin
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /suk.kenˈtiː.wus/, [sʊk.kɛnˈtiː.wʊs]
Adjective
succentīvus (feminine succentīva, neuter succentīvum); first/second declension
- sounding to, accompanying
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| Nominative | succentīvus | succentīva | succentīvum | succentīvī | succentīvae | succentīva | |
| Genitive | succentīvī | succentīvae | succentīvī | succentīvōrum | succentīvārum | succentīvōrum | |
| Dative | succentīvō | succentīvō | succentīvīs | ||||
| Accusative | succentīvum | succentīvam | succentīvum | succentīvōs | succentīvās | succentīva | |
| Ablative | succentīvō | succentīvā | succentīvō | succentīvīs | |||
| Vocative | succentīve | succentīva | succentīvum | succentīvī | succentīvae | succentīva | |
Coordinate terms
References
- succentivus in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- succentivus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire Illustré Latin-Français, Hachette
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.