sparcieć

Polish

Etymology

From s- +‎ parcieć.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈspar.t͡ɕɛt͡ɕ/
  • Rhymes: -art͡ɕɛt͡ɕ
  • Syllabification: spar‧cieć

Verb

sparcieć pf (imperfective parcieć)

  1. (intransitive) to lose elasticity, to lose firmness
    Synonyms: sflaczeć, zwiotczeć

Conjugation
Conjugation of sparcieć pf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive sparcieć
future tense 1st sparcieję sparciejemy
2nd sparciejesz sparciejecie
3rd sparcieje sparcieją
impersonal sparcieje się
past tense 1st sparciałem sparciałam sparcieliśmy sparciałyśmy
2nd sparciałeś sparciałaś sparcieliście sparciałyście
3rd sparciał sparciała sparciało sparcieli sparciały
impersonal sparciano
conditional 1st sparciałbym sparciałabym sparcielibyśmy sparciałybyśmy
2nd sparciałbyś sparciałabyś sparcielibyście sparciałybyście
3rd sparciałby sparciałaby sparciałoby sparcieliby sparciałyby
impersonal sparciano by
imperative 1st niech sparcieję sparciejmy
2nd sparciej sparciejcie
3rd niech sparcieje niech sparcieją
anterior adverbial participle sparciawszy
verbal noun sparcenie

Derived terms
adjective
  • sparciały

Further reading
  • sparcieć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • sparcieć in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.