sortuminen

Finnish

Etymology

sortua + -minen

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈsortuminen/, [ˈs̠o̞rt̪uˌmine̞n]
  • Rhymes: -inen
  • Syllabification: sor‧tu‧mi‧nen

Noun

sortuminen

  1. crumbling, falling, collapsing, caving in

Declension

Inflection of sortuminen (Kotus type 38/nainen, no gradation)
nominative sortuminen sortumiset
genitive sortumisen sortumisten
sortumisien
partitive sortumista sortumisia
illative sortumiseen sortumisiin
singular plural
nominative sortuminen sortumiset
accusative nom. sortuminen sortumiset
gen. sortumisen
genitive sortumisen sortumisten
sortumisien
partitive sortumista sortumisia
inessive sortumisessa sortumisissa
elative sortumisesta sortumisista
illative sortumiseen sortumisiin
adessive sortumisella sortumisilla
ablative sortumiselta sortumisilta
allative sortumiselle sortumisille
essive sortumisena sortumisina
translative sortumiseksi sortumisiksi
instructive sortumisin
abessive sortumisetta sortumisitta
comitative sortumisineen
Possessive forms of sortuminen (type nainen)
possessor singular plural
1st person sortumiseni sortumisemme
2nd person sortumisesi sortumisenne
3rd person sortumisensa

Verb

sortuminen

  1. nominative of fourth infinitive of sortua
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.