smucić

Polish

Etymology

Probably from Old Czech smútiti, given that the regular reflex of *sъ-mǫtiti in Polish is smęcić.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈsmu.t͡ɕit͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -ut͡ɕit͡ɕ
  • Syllabification: smu‧cić

Verb

smucić impf

  1. (transitive) to sadden (make sad)
  2. (reflexive) to be sad

Conjugation
Conjugation of smucić impf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive smucić
present tense 1st smucę smucimy
2nd smucisz smucicie
3rd smuci smucą
impersonal smuci się
past tense 1st smuciłem smuciłam smuciliśmy smuciłyśmy
2nd smuciłeś smuciłaś smuciliście smuciłyście
3rd smucił smuciła smuciło smucili smuciły
impersonal smucono
future tense 1st będę smucił,
będę smucić
 będę smuciła,
będę smucić
 będziemy smucili,
będziemy smucić
 będziemy smuciły,
będziemy smucić
2nd będziesz smucił,
będziesz smucić
 będziesz smuciła,
będziesz smucić
 będziecie smucili,
będziecie smucić
 będziecie smuciły,
będziecie smucić
3rd będzie smucił,
będzie smucić
 będzie smuciła,
będzie smucić
 będzie smuciło,
będzie smucić
 będą smucili,
będą smucić
 będą smuciły,
będą smucić
impersonal będzie smucić się
conditional 1st smuciłbym smuciłabym smucilibyśmy smuciłybyśmy
2nd smuciłbyś smuciłabyś smucilibyście smuciłybyście
3rd smuciłby smuciłaby smuciłoby smuciliby smuciłyby
impersonal smucono by
imperative 1st niech smucę smućmy
2nd smuć smućcie
3rd niech smuci niech smucą
active adjectival participle smucący smucąca smucące smucący smucące
passive adjectival participle smucony smucona smucone smuceni smucone
contemporary adverbial participle smucąc
verbal noun smucenie

Further reading
  • smucić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • smucić in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.