skritan
Old High German
Alternative forms
Etymology
From Proto-West Germanic *skrīþan, from Proto-Germanic *skrīþaną.
Conjugation
Conjugation of skrītan (strong class 1)
| infinitive | skrītan | |
|---|---|---|
| indicative | present | past |
| 1st person singular | skrītu | skreit |
| 2nd person singular | skrītis | skriti |
| 3rd person singular | skrītit | skreit |
| 1st person plural | skrītem, skrītemes | skritum, skritumes |
| 2nd person plural | skrītet | skritut |
| 3rd person plural | skrītant | skritun |
| subjunctive | present | past |
| 1st person singular | skrīte | skriti |
| 2nd person singular | skrītes | skritis |
| 3rd person singular | skrīte | skriti |
| 1st person plural | skrītem, skrītemes | skritim, skritimes |
| 2nd person plural | skrītet | skritit |
| 3rd person plural | skrīten | skritin |
| imperative | present | |
| singular | skrīt | |
| plural | skrītet | |
| participle | present | past |
| skrītanti | giskritan | |
Descendants
- Middle High German: schrīten
- German: schreiten
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.