scrutatus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of scrūtō.
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| Nominative | scrūtatus | scrūtata | scrūtatum | scrūtatī | scrūtatae | scrūtata | |
| Genitive | scrūtatī | scrūtatae | scrūtatī | scrūtatōrum | scrūtatārum | scrūtatōrum | |
| Dative | scrūtatō | scrūtatae | scrūtatō | scrūtatīs | scrūtatīs | scrūtatīs | |
| Accusative | scrūtatum | scrūtatam | scrūtatum | scrūtatōs | scrūtatās | scrūtata | |
| Ablative | scrūtatō | scrūtatā | scrūtatō | scrūtatīs | scrūtatīs | scrūtatīs | |
| Vocative | scrūtate | scrūtata | scrūtatum | scrūtatī | scrūtatae | scrūtata | |
References
- scrutatus in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- scrutatus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire Illustré Latin-Français, Hachette
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.