rzec

See also: rżeć and rzëc

Polish

Etymology

Inherited from Proto-Slavic *reťi (stem *rek-).

Pronunciation
  • IPA(key): /ʐɛt͡s/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -ɛt͡s
  • Syllabification: rzec
  • Homophone: żec

Verb

rzec impf

  1. (literary, transitive) to say
    Tako rzecze Pan. ― Thus sayeth the Lord.

Conjugation
Conjugation of rzec impf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive rzec
present tense 1st rzekę rzeczemy
2nd rzeczesz rzeczecie
3rd rzecze rzeką
impersonal rzecze się
past tense 1st rzekłem rzekłam rzekliśmy rzekłyśmy
2nd rzekłeś rzekłaś rzekliście rzekłyście
3rd rzekł rzekła rzekło rzekli rzekły
impersonal rzeczono
future tense 1st będę rzekł,
będę rzec
 będę rzekła,
będę rzec
 będziemy rzekli,
będziemy rzec
 będziemy rzekły,
będziemy rzec
2nd będziesz rzekł,
będziesz rzec
 będziesz rzekła,
będziesz rzec
 będziecie rzekli,
będziecie rzec
 będziecie rzekły,
będziecie rzec
3rd będzie rzekł,
będzie rzec
 będzie rzekła,
będzie rzec
 będzie rzekło,
będzie rzec
 będą rzekli,
będą rzec
 będą rzekły,
będą rzec
impersonal będzie rzec się
conditional 1st rzekłbym rzekłabym rzeklibyśmy rzekłybyśmy
2nd rzekłbyś rzekłabyś rzeklibyście rzekłybyście
3rd rzekłby rzekłaby rzekłoby rzekliby rzekłyby
impersonal rzeczono by
imperative 1st niech rzekę rzeczmy
2nd rzecz rzeczcie
3rd niech rzecze niech rzeką
active adjectival participle rzekący rzekąca rzekące rzekący rzekące
passive adjectival participle rzeczony rzeczona rzeczone rzeczeni rzeczone
contemporary adverbial participle rzekąc
verbal noun rzeczenie

Derived terms
adjective
noun
verbs
noun

Further reading
  • rzec in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • rzec in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.