rusticulus

Latin

Pronunciation

  • (Classical) IPA(key): /ruːsˈti.ku.lus/, [ruːsˈtɪ.kʊ.ɫʊs]

Adjective

rūsticulus (feminine rūsticula, neuter rūsticulum); first/second declension

  1. somewhat rustic
  2. countrified

Inflection

First/second declension.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative rūsticulus rūsticula rūsticulum rūsticulī rūsticulae rūsticula
Genitive rūsticulī rūsticulae rūsticulī rūsticulōrum rūsticulārum rūsticulōrum
Dative rūsticulō rūsticulae rūsticulō rūsticulīs rūsticulīs rūsticulīs
Accusative rūsticulum rūsticulam rūsticulum rūsticulōs rūsticulās rūsticula
Ablative rūsticulō rūsticulā rūsticulō rūsticulīs rūsticulīs rūsticulīs
Vocative rūsticule rūsticula rūsticulum rūsticulī rūsticulae rūsticula

References

  • rusticulus in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • rusticulus in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • rusticulus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire Illustré Latin-Français, Hachette
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.