riemu
Finnish
Etymology
From Proto-Finnic *reemu. Cognates include Karelian riemu and Estonian rõõm. Further etymology unclear, but possibly a sound-symbolic word related to remu.[1]
Pronunciation
- IPA(key): /ˈrie̯mu/, [ˈrie̞̯mu]
- Rhymes: -iemu
- Syllabification(key): rie‧mu
Noun
riemu
Declension
| Inflection of riemu (Kotus type 1/valo, no gradation) | |||
|---|---|---|---|
| nominative | riemu | riemut | |
| genitive | riemun | riemujen | |
| partitive | riemua | riemuja | |
| illative | riemuun | riemuihin | |
| singular | plural | ||
| nominative | riemu | riemut | |
| accusative | nom. | riemu | riemut |
| gen. | riemun | ||
| genitive | riemun | riemujen | |
| partitive | riemua | riemuja | |
| inessive | riemussa | riemuissa | |
| elative | riemusta | riemuista | |
| illative | riemuun | riemuihin | |
| adessive | riemulla | riemuilla | |
| ablative | riemulta | riemuilta | |
| allative | riemulle | riemuille | |
| essive | riemuna | riemuina | |
| translative | riemuksi | riemuiksi | |
| instructive | — | riemuin | |
| abessive | riemutta | riemuitta | |
| comitative | — | riemuineen | |
| Possessive forms of riemu (type valo) | ||
|---|---|---|
| possessor | singular | plural |
| 1st person | riemuni | riemumme |
| 2nd person | riemusi | riemunne |
| 3rd person | riemunsa | |
Compounds
References
- Häkkinen, Kaisa (2004) Nykysuomen etymologinen sanakirja [Modern Finnish Etymological Dictionary] (in Finnish), Juva: WSOY, →ISBN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.