progigno
Latin
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /proːˈɡiɡ.noː/, [proːˈɡɪŋ.noː]
Verb
prōgignō (present infinitive prōgignere, perfect active prōgenuī, supine prōgenitum); third conjugation
Conjugation
| Conjugation of prōgignō (third conjugation) | |||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| indicative | singular | plural | |||||
| first | second | third | first | second | third | ||
| active | present | prōgignō | prōgignis | prōgignit | prōgignimus | prōgignitis | prōgignunt |
| imperfect | prōgignēbam | prōgignēbās | prōgignēbat | prōgignēbāmus | prōgignēbātis | prōgignēbant | |
| future | prōgignam | prōgignēs | prōgignet | prōgignēmus | prōgignētis | prōgignent | |
| perfect | prōgenuī | prōgenuistī | prōgenuit | prōgenuimus | prōgenuistis | prōgenuērunt, prōgenuēre | |
| pluperfect | prōgenueram | prōgenuerās | prōgenuerat | prōgenuerāmus | prōgenuerātis | prōgenuerant | |
| future perfect | prōgenuerō | prōgenueris | prōgenuerit | prōgenuerimus | prōgenueritis | prōgenuerint | |
| passive | present | prōgignor | prōgigneris, prōgignere | prōgignitur | prōgignimur | prōgigniminī | prōgignuntur |
| imperfect | prōgignēbar | prōgignēbāris, prōgignēbāre | prōgignēbātur | prōgignēbāmur | prōgignēbāminī | prōgignēbantur | |
| future | prōgignar | prōgignēris, prōgignēre | prōgignētur | prōgignēmur | prōgignēminī | prōgignentur | |
| perfect | prōgenitus + present active indicative of sum | ||||||
| pluperfect | prōgenitus + imperfect active indicative of sum | ||||||
| future perfect | prōgenitus + future active indicative of sum | ||||||
| subjunctive | singular | plural | |||||
| first | second | third | first | second | third | ||
| active | present | prōgignam | prōgignās | prōgignat | prōgignāmus | prōgignātis | prōgignant |
| imperfect | prōgignerem | prōgignerēs | prōgigneret | prōgignerēmus | prōgignerētis | prōgignerent | |
| perfect | prōgenuerim | prōgenuerīs | prōgenuerit | prōgenuerīmus | prōgenuerītis | prōgenuerint | |
| pluperfect | prōgenuissem | prōgenuissēs | prōgenuisset | prōgenuissēmus | prōgenuissētis | prōgenuissent | |
| passive | present | prōgignar | prōgignāris, prōgignāre | prōgignātur | prōgignāmur | prōgignāminī | prōgignantur |
| imperfect | prōgignerer | prōgignerēris, prōgignerēre | prōgignerētur | prōgignerēmur | prōgignerēminī | prōgignerentur | |
| perfect | prōgenitus + present active subjunctive of sum | ||||||
| pluperfect | prōgenitus + imperfect active subjunctive of sum | ||||||
| imperative | singular | plural | |||||
| first | second | third | first | second | third | ||
| active | present | — | prōgigne | — | — | prōgignite | — |
| future | — | prōgignitō | prōgignitō | — | prōgignitōte | prōgignuntō | |
| passive | present | — | prōgignere | — | — | prōgigniminī | — |
| future | — | prōgignitor | prōgignitor | — | — | prōgignuntor | |
| non-finite forms | active | passive | |||||
| present | perfect | future | present | perfect | future | ||
| infinitives | prōgignere | prōgenuisse | prōgenitūrus esse | prōgignī | prōgenitus esse | prōgenitum īrī | |
| participles | prōgignēns | — | prōgenitūrus | — | prōgenitus | prōgignendus | |
| verbal nouns | gerund | supine | |||||
| genitive | dative | accusative | ablative | accusative | ablative | ||
| prōgignendī | prōgignendō | prōgignendum | prōgignendō | prōgenitum | prōgenitū | ||
References
- progigno in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- progigno in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- progigno in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire Illustré Latin-Français, Hachette
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.