praedicatio
Latin
Noun
praedicātiō f (genitive praedicātiōnis); third declension
Inflection
Third declension.
| Case | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Nominative | praedicātiō | praedicātiōnēs |
| Genitive | praedicātiōnis | praedicātiōnum |
| Dative | praedicātiōnī | praedicātiōnibus |
| Accusative | praedicātiōnem | praedicātiōnēs |
| Ablative | praedicātiōne | praedicātiōnibus |
| Vocative | praedicātiō | praedicātiōnēs |
References
- praedicatio in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- praedicatio in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- praedicatio in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire Illustré Latin-Français, Hachette
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.