praecipitatio
Latin
Noun
praecipitātiō f (genitive praecipitātiōnis); third declension
- headlong fall
- inconsiderate haste
- precipitation (all senses)
Inflection
Third declension.
| Case | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Nominative | praecipitātiō | praecipitātiōnēs |
| Genitive | praecipitātiōnis | praecipitātiōnum |
| Dative | praecipitātiōnī | praecipitātiōnibus |
| Accusative | praecipitātiōnem | praecipitātiōnēs |
| Ablative | praecipitātiōne | praecipitātiōnibus |
| Vocative | praecipitātiō | praecipitātiōnēs |
References
- praecipitatio in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- praecipitatio in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire Illustré Latin-Français, Hachette
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.