praeceptus

Latin

Etymology

Perfect passive participle of praecipiō.

Participle

praeceptus m (feminine praecepta, neuter praeceptum); first/second declension

  1. anticipated

Inflection

First/second declension.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative praeceptus praecepta praeceptum praeceptī praeceptae praecepta
Genitive praeceptī praeceptae praeceptī praeceptōrum praeceptārum praeceptōrum
Dative praeceptō praeceptae praeceptō praeceptīs praeceptīs praeceptīs
Accusative praeceptum praeceptam praeceptum praeceptōs praeceptās praecepta
Ablative praeceptō praeceptā praeceptō praeceptīs praeceptīs praeceptīs
Vocative praecepte praecepta praeceptum praeceptī praeceptae praecepta

References

  • praeceptus in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • praeceptus in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • praeceptus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire Illustré Latin-Français, Hachette
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.