polecić

Polish

Etymology

From po- +‎ Proto-Slavic *lětěti, from *lětь.

Pronunciation
  • IPA(key): /pɔˈlɛ.t͡ɕit͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -ɛt͡ɕit͡ɕ
  • Syllabification: po‧le‧cić

Verb

polecić pf (imperfective polecać)

  1. (transitive) to order, to instruct, to prescribe
  2. (transitive) to recommend
  3. (transitive) to commend, to entrust
    Synonym: powierzyć
  4. (reflexive) to commend oneself

Conjugation
Conjugation of polecić pf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive polecić
future tense 1st polecę polecimy
2nd polecisz polecicie
3rd poleci polecą
impersonal poleci się
past tense 1st poleciłem poleciłam poleciliśmy poleciłyśmy
2nd poleciłeś poleciłaś poleciliście poleciłyście
3rd polecił poleciła poleciło polecili poleciły
impersonal polecono
conditional 1st poleciłbym poleciłabym polecilibyśmy poleciłybyśmy
2nd poleciłbyś poleciłabyś polecilibyście poleciłybyście
3rd poleciłby poleciłaby poleciłoby poleciliby poleciłyby
impersonal polecono by
imperative 1st niech polecę polećmy
2nd poleć polećcie
3rd niech poleci niech polecą
passive adjectival participle polecony polecona polecone poleceni polecone
anterior adverbial participle poleciwszy
verbal noun polecenie

Derived terms
noun
verbs

Further reading
  • polecić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • polecić in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.