persoona
Finnish
Pronunciation
- Hyphenation: per‧soo‧na
- IPA(key): /ˈpersoːnɑ/
Noun
persoona
- (grammar) person, grammatical person (linguistic category used to distinguish between the speaker of an utterance and those to whom or about whom he is speaking)
- personality
- (rare) person (human being; individual)
Declension
| Inflection of persoona (Kotus type 10/koira, no gradation) | |||
|---|---|---|---|
| nominative | persoona | persoonat | |
| genitive | persoonan | persoonien | |
| partitive | persoonaa | persoonia | |
| illative | persoonaan | persooniin | |
| singular | plural | ||
| nominative | persoona | persoonat | |
| accusative | nom. | persoona | persoonat |
| gen. | persoonan | ||
| genitive | persoonan | persoonien persoonainrare | |
| partitive | persoonaa | persoonia | |
| inessive | persoonassa | persoonissa | |
| elative | persoonasta | persoonista | |
| illative | persoonaan | persooniin | |
| adessive | persoonalla | persoonilla | |
| ablative | persoonalta | persoonilta | |
| allative | persoonalle | persoonille | |
| essive | persoonana | persoonina | |
| translative | persoonaksi | persooniksi | |
| instructive | — | persoonin | |
| abessive | persoonatta | persoonitta | |
| comitative | — | persoonineen | |
Synonyms
- (grammatical person): kieliopillinen persoona
- (personality): persoonallisuus
- (human being): henkilö
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.