permanens
Latin
Etymology
Present participle of permaneō.
Participle
permanēns m, f, n (genitive permanentis); third declension
Inflection
Third declension.
| Number | Singular | Plural | |||
|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
| Nominative | permanēns | permanēns | permanentēs | permanentia | |
| Genitive | permanentis | permanentis | permanentium | permanentium | |
| Dative | permanentī | permanentī | permanentibus | permanentibus | |
| Accusative | permanentem | permanēns | permanentēs | permanentia | |
| Ablative | permanentī | permanentī | permanentibus | permanentibus | |
| Vocative | permanēns | permanēns | permanentēs | permanentia | |
Descendants
- English: permanent (borrowed)
- French: permanent (borrowed)
- German: permanent
- Italian: permanente
- Portuguese: permanente
- Romanian: permanent
- Spanish: permanente
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.