orbiculatus
Latin
Etymology
Diminutive of orbiculus.
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /or.bi.kuˈlaː.tus/, [ɔr.bɪ.kʊˈɫaː.tʊs]
Adjective
orbiculātus (feminine orbiculāta, neuter orbiculātum); first/second declension
Declension
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| Nominative | orbiculātus | orbiculāta | orbiculātum | orbiculātī | orbiculātae | orbiculāta | |
| Genitive | orbiculātī | orbiculātae | orbiculātī | orbiculātōrum | orbiculātārum | orbiculātōrum | |
| Dative | orbiculātō | orbiculātae | orbiculātō | orbiculātīs | orbiculātīs | orbiculātīs | |
| Accusative | orbiculātum | orbiculātam | orbiculātum | orbiculātōs | orbiculātās | orbiculāta | |
| Ablative | orbiculātō | orbiculātā | orbiculātō | orbiculātīs | orbiculātīs | orbiculātīs | |
| Vocative | orbiculāte | orbiculāta | orbiculātum | orbiculātī | orbiculātae | orbiculāta | |
References
- orbiculatus in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- orbiculatus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire Illustré Latin-Français, Hachette
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.