obtortus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of obtorqueō.
Inflection
First/second declension.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | obtortus | obtorta | obtortum | obtortī | obtortae | obtorta | |
Genitive | obtortī | obtortae | obtortī | obtortōrum | obtortārum | obtortōrum | |
Dative | obtortō | obtortae | obtortō | obtortīs | obtortīs | obtortīs | |
Accusative | obtortum | obtortam | obtortum | obtortōs | obtortās | obtorta | |
Ablative | obtortō | obtortā | obtortō | obtortīs | obtortīs | obtortīs | |
Vocative | obtorte | obtorta | obtortum | obtortī | obtortae | obtorta |
References
- obtortus in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- obtortus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire Illustré Latin-Français, Hachette
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.