obstać

Polish

Etymology

From ob- +‎ stać.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈɔp.stat͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -ɔpstat͡ɕ
  • Syllabification: ob‧stać

Verb

obstać pf

  1. (intransitive, archaic) to suffice, to be enough
    Synonyms: starczyć, wystarczyć
  2. (intransitive, archaic) to stay, to remain, to persist
    Synonym: utrzymać się

obstać pf (imperfective obstawać)

  1. (intransitive, archaic) to persist, to stick, to abide [+ przy (locative) = with something]
  2. (intransitive, archaic) to support, to back, to stick up for [+ za (instrumental) = for someone/something]

Usage notes

The perfective form obstać is considered archaic; the imperfective equivalent obstawać remains in regular usage.

Conjugation
Conjugation of obstać pf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive obstać
future tense 1st obstoję obstoimy
2nd obstoisz obstoicie
3rd obstoi obstoją
impersonal obstoi się
past tense 1st obstałem obstałam obstaliśmy obstałyśmy
2nd obstałeś obstałaś obstaliście obstałyście
3rd obstał obstała obstało obstali obstały
impersonal obstano
conditional 1st obstałbym obstałabym obstalibyśmy obstałybyśmy
2nd obstałbyś obstałabyś obstalibyście obstałybyście
3rd obstałby obstałaby obstałoby obstaliby obstałyby
impersonal obstano by
imperative 1st niech obstoję obstójmy
2nd obstój obstójcie
3rd niech obstoi niech obstoją
anterior adverbial participle obstawszy
verbal noun obstanie

Further reading
  • obstać in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • obstać in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.