obiciens
Latin
Etymology
Present participle of ōbiciō.
Participle
ōbiciēns m, f, n (genitive ōbicientis); third declension
Inflection
Third declension.
Number | Singular | Plural | |||
---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
Nominative | ōbiciēns | ōbiciēns | ōbicientēs | ōbicientia | |
Genitive | ōbicientis | ōbicientis | ōbicientium | ōbicientium | |
Dative | ōbicientī | ōbicientī | ōbicientibus | ōbicientibus | |
Accusative | ōbicientem | ōbiciēns | ōbicientēs | ōbicientia | |
Ablative | ōbicientī | ōbicientī | ōbicientibus | ōbicientibus | |
Vocative | ōbiciēns | ōbiciēns | ōbicientēs | ōbicientia |
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.