numerus

See also: Numerus

Finnish

Etymology

From Latin numerus.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈnumerus/, [ˈnume̞rus̠]
  • Rhymes: -umerus
  • Syllabification(key): nu‧me‧rus

Noun

numerus

  1. (grammar) grammatical number

Declension

Inflection of numerus (Kotus type 39/vastaus, no gradation)
nominative numerus numerukset
genitive numeruksen numerusten
numeruksien
partitive numerusta numeruksia
illative numerukseen numeruksiin
singular plural
nominative numerus numerukset
accusative nom. numerus numerukset
gen. numeruksen
genitive numeruksen numerusten
numeruksien
partitive numerusta numeruksia
inessive numeruksessa numeruksissa
elative numeruksesta numeruksista
illative numerukseen numeruksiin
adessive numeruksella numeruksilla
ablative numerukselta numeruksilta
allative numerukselle numeruksille
essive numeruksena numeruksina
translative numerukseksi numeruksiksi
instructive numeruksin
abessive numeruksetta numeruksitta
comitative numeruksineen
Possessive forms of numerus (type vastaus)
possessor singular plural
1st person numerukseni numeruksemme
2nd person numeruksesi numeruksenne
3rd person numeruksensa

Synonyms

  • kieliopillinen luku

Latin

Etymology

By rhotacism from Proto-Italic *nomezos, from Proto-Indo-European *nem- (to assign, allot; take). Cognate with Ancient Greek νέμω (némō, to distribute), Gothic 𐌽𐌹𐌼𐌰𐌽 (niman, to take), Latvian ņemt (to take) and Old Irish nem (gift).

The grammatical sense is a semantic loan from Ancient Greek ἀριθμός (arithmós).

Pronunciation

  • (Classical) IPA(key): /ˈnu.me.rus/, [ˈnʊmɛrʊs̠]
  • (Ecclesiastical) IPA(key): /ˈnu.me.rus/, [ˈnuːmerus]
  • (file)

Noun

numerus m (genitive numerī); second declension

  1. number
    inire numerum/rationemto count
  2. collection, quantity
  3. (figuratively) rank, position
    in numerō habēreto rank
  4. (music) time, rhythm
  5. (grammar) number

Declension

Second-declension noun.

Case Singular Plural
Nominative numerus numerī
Genitive numerī numerōrum
Dative numerō numerīs
Accusative numerum numerōs
Ablative numerō numerīs
Vocative numere numerī

Derived terms

Descendants

Borrowings

Unsorted borrowings

See also

References

  • numerus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • numerus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • numerus in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)
  • numerus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette
  • Carl Meißner; Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book, London: Macmillan and Co.
    • perfect in every detail: omnibus numeris absolutus (N. D. 2. 13)
    • arithmetic: numeri (-orum)
    • a master-piece of classical work: opus omnibus numeris absolutum
    • poetical rhythm: numerus poetice vinctus
    • the tune; rhythm: numerus, numeri
    • to make a speech rhythmical: numeris orationem astringere, vincire
    • to be regarded as a god: numerum deorum obtinere (N. D. 3. 20)
    • to deify a person: aliquem in deorum numerum referre, reponere
    • to place a person's name on the list of the proscribed: in proscriptorum numerum referre aliquem (Rosc. Am. 11. 32)
    • (ambiguous) to differ qualitatively not quantitatively: genere, non numero or magnitudine differre
    • (ambiguous) to consider as a god: aliquem in deorum numero referre
    • (ambiguous) an ordinary, average Roman citizen: unus e togatorum numero
    • (ambiguous) to erase a person's name from the list of the proscribed: e proscriptorum numero eximere aliquem
  • numerus”, in Harry Thurston Peck, editor (1898) Harper's Dictionary of Classical Antiquities, New York: Harper & Brothers
  • numerus”, in William Smith et al., editor (1890) A Dictionary of Greek and Roman Antiquities, London: William Wayte. G. E. Marindin
  • Dizionario Latino, Olivetti

Swedish

Etymology

Borrowed from Latin numerus.

Noun

numerus n

  1. (grammar) number (the state of being singular or plural as shown by inflection)

Declension

Declension of numerus 
Singular Plural
Indefinite Definite Indefinite Definite
Nominative numerus numeruset numerus numerusen
Genitive numerus numerusets numerus numerusens

References

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.