nimikoiminen

Finnish

Etymology

nimikoida + -minen

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈnimikoi̯minen/, [ˈnimiˌko̞i̯mine̞n]
  • Rhymes: -oiminen
  • Syllabification(key): ni‧mi‧koi‧mi‧nen

Noun

nimikoiminen

  1. naming (action of marking something with a name, such as e.g. appliqueing initials to towels)

Declension

Inflection of nimikoiminen (Kotus type 38/nainen, no gradation)
nominative nimikoiminen nimikoimiset
genitive nimikoimisen nimikoimisten
nimikoimisien
partitive nimikoimista nimikoimisia
illative nimikoimiseen nimikoimisiin
singular plural
nominative nimikoiminen nimikoimiset
accusative nom. nimikoiminen nimikoimiset
gen. nimikoimisen
genitive nimikoimisen nimikoimisten
nimikoimisien
partitive nimikoimista nimikoimisia
inessive nimikoimisessa nimikoimisissa
elative nimikoimisesta nimikoimisista
illative nimikoimiseen nimikoimisiin
adessive nimikoimisella nimikoimisilla
ablative nimikoimiselta nimikoimisilta
allative nimikoimiselle nimikoimisille
essive nimikoimisena nimikoimisina
translative nimikoimiseksi nimikoimisiksi
instructive nimikoimisin
abessive nimikoimisetta nimikoimisitta
comitative nimikoimisineen
Possessive forms of nimikoiminen (type nainen)
possessor singular plural
1st person nimikoimiseni nimikoimisemme
2nd person nimikoimisesi nimikoimisenne
3rd person nimikoimisensa
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.