napadać

Polish

Etymology

From na- +‎ padać.

Pronunciation
  • IPA(key): /naˈpa.dat͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -adat͡ɕ
  • Syllabification: na‧pa‧dać

Verb

napadać impf (perfective napaść)

  1. (transitive) to assault, to attack
  2. (transitive) to mug, to rob, to hold up

Conjugation
Conjugation of napadać impf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive napadać
present tense 1st napadam napadamy
2nd napadasz napadacie
3rd napada napadają
impersonal napada się
past tense 1st napadałem napadałam napadaliśmy napadałyśmy
2nd napadałeś napadałaś napadaliście napadałyście
3rd napadał napadała napadało napadali napadały
impersonal napadano
future tense 1st będę napadał,
będę napadać
 będę napadała,
będę napadać
 będziemy napadali,
będziemy napadać
 będziemy napadały,
będziemy napadać
2nd będziesz napadał,
będziesz napadać
 będziesz napadała,
będziesz napadać
 będziecie napadali,
będziecie napadać
 będziecie napadały,
będziecie napadać
3rd będzie napadał,
będzie napadać
 będzie napadała,
będzie napadać
 będzie napadało,
będzie napadać
 będą napadali,
będą napadać
 będą napadały,
będą napadać
impersonal będzie napadać się
conditional 1st napadałbym napadałabym napadalibyśmy napadałybyśmy
2nd napadałbyś napadałabyś napadalibyście napadałybyście
3rd napadałby napadałaby napadałoby napadaliby napadałyby
impersonal napadano by
imperative 1st niech napadam napadajmy
2nd napadaj napadajcie
3rd niech napada niech napadają
active adjectival participle napadający napadająca napadające napadający napadające
passive adjectival participle napadany napadana napadane napadani napadane
contemporary adverbial participle napadając
verbal noun napadanie

Further reading
  • napadać in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • napadać in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.