naimaikä

Finnish

Etymology

naima- + ikä

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈnɑi̯mɑˌikæ/, [ˈnɑi̯mɑˌikæ]
  • Rhymes: -ikæ
  • Hyphenation: nai‧ma‧i‧kä

Noun

naimaikä

  1. marrying age (age at which a person gets married)

Declension

Inflection of naimaikä (Kotus type 10/koira, k- gradation)
nominative naimaikä naimaiät
genitive naimaiän naimaikien
partitive naimaikää naimaikiä
illative naimaikään naimaikiin
singular plural
nominative naimaikä naimaiät
accusative nom. naimaikä naimaiät
gen. naimaiän
genitive naimaiän naimaikien
naimaikäinrare
partitive naimaikää naimaikiä
inessive naimaiässä naimai’issä
elative naimaiästä naimai’istä
illative naimaikään naimaikiin
adessive naimaiällä naimai’illä
ablative naimaiältä naimai’iltä
allative naimaiälle naimai’ille
essive naimaikänä naimaikinä
translative naimaiäksi naimai’iksi
instructive naimai’in
abessive naimaiättä naimai’ittä
comitative naimaikineen

See also

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.