muceo

Latin

Pronunciation

Verb

mūceō (present infinitive mūcēre, perfect active mūcuī, supine mūcitum); second conjugation

  1. (pre-Classical) I am mouldy or musty
    • 234 BCE – 149 BCE, Cato the Elder, De Agri Cultura 148:
      Vini in culleos singulos quadragenae et singulae urnae dabuntur. Quod neque aceat neque muceat, id dabitur.
      Forty-one urns to the culleus will be delivered, and only wine which is neither sour nor musty will be sold.

Conjugation

   Conjugation of mūceō (second conjugation)
indicative singular plural
first second third first second third
active present mūceō mūcēs mūcet mūcēmus mūcētis mūcent
imperfect mūcēbam mūcēbās mūcēbat mūcēbāmus mūcēbātis mūcēbant
future mūcēbō mūcēbis mūcēbit mūcēbimus mūcēbitis mūcēbunt
perfect mūcuī mūcuistī mūcuit mūcuimus mūcuistis mūcuērunt,
mūcuēre
pluperfect mūcueram mūcuerās mūcuerat mūcuerāmus mūcuerātis mūcuerant
future perfect mūcuerō mūcueris mūcuerit mūcuerimus mūcueritis mūcuerint
sigmatic future1 ,
ēssō
-is,
ēssis
-it,
ēssit
-imus,
ēssimus
-itis,
ēssitis
-int,
ēssint
passive present mūceor mūcēris,
mūcēre
mūcētur mūcēmur mūcēminī mūcentur
imperfect mūcēbar mūcēbāris,
mūcēbāre
mūcēbātur mūcēbāmur mūcēbāminī mūcēbantur
future mūcēbor mūcēberis,
mūcēbere
mūcēbitur mūcēbimur mūcēbiminī mūcēbuntur
perfect mūcitus + present active indicative of sum
pluperfect mūcitus + imperfect active indicative of sum
future perfect mūcitus + future active indicative of sum
subjunctive singular plural
first second third first second third
active present mūceam mūceās mūceat mūceāmus mūceātis mūceant
imperfect mūcērem mūcērēs mūcēret mūcērēmus mūcērētis mūcērent
perfect mūcuerim mūcuerīs mūcuerit mūcuerīmus mūcuerītis mūcuerint
pluperfect mūcuissem mūcuissēs mūcuisset mūcuissēmus mūcuissētis mūcuissent
sigmatic aorist1 -im,
ēssim
-īs,
ēssīs
-īt,
ēssīt
-īmus,
ēssīmus
-ītis,
ēssītis
-int,
ēssint
passive present mūcear mūceāris,
mūceāre
mūceātur mūceāmur mūceāminī mūceantur
imperfect mūcērer mūcērēris,
mūcērēre
mūcērētur mūcērēmur mūcērēminī mūcērentur
perfect mūcitus + present active subjunctive of sum
pluperfect mūcitus + imperfect active subjunctive of sum
imperative singular plural
first second third first second third
active present mūcē mūcēte
future mūcētō mūcētō mūcētōte mūcentō
passive present mūcēre mūcēminī
future mūcētor mūcētor mūcentor
non-finite forms active passive
present perfect future present perfect future
infinitives mūcēre mūcuisse mūcitūrum esse mūcērī,
mūcērier2
mūcitum esse mūcitum īrī
participles mūcēns mūcitūrus mūcitus mūcendus
verbal nouns gerund supine
genitive dative accusative ablative accusative ablative
mūcendī mūcendō mūcendum mūcendō mūcitum mūcitū

1At least one use of the archaic "sigmatic future" and "sigmatic aorist" tenses is attested, which are used by Old Latin writers; most notably Plautus and Terence. The sigmatic future is generally ascribed a future or future perfect meaning, while the sigmatic aorist expresses a possible desire ("might want to").
2The present passive infinitive in -ier is a rare poetic form which is attested.

Derived terms

Descendants

  • Padanian:
    • Lombard: musir (Ticinese)
  • Northern Gallo-Romance:
  • Southern Gallo-Romance:
    • Occitan: mosir
      Auvergnat: mejir, mesir

References

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.