motian
Old English
Etymology
From Proto-Germanic *mōtijaną.
Verb
mōtian
- to address one's self, speak (to a person), converse, address an assembly
- to discuss, dispute, moot a question
Conjugation
Conjugation of mōtian (weak class 2)
| infinitive | mōtian | tō mōtienne |
|---|---|---|
| indicative | present | past |
| 1st-person singular | mōtie mōtiġe |
mōtode |
| 2nd-person singular | mōtast | mōtodest |
| 3rd-person singular | mōtaþ | mōtode |
| plural | mōtiaþ mōtiġaþ |
mōtodon |
| subjunctive | present | past |
| singular | mōtie mōtiġe |
mōtode |
| plural | mōtien mōtiġen |
mōtoden |
| imperative | ||
| singular | mōta | |
| plural | mōtiaþ mōtiġaþ | |
| participle | present | past |
| mōtiende mōtiġende |
(ġe)mōtod | |
Old Saxon
Etymology
From Proto-Germanic *mōtijaną.
Conjugation
Conjugation of mōtian (weak class 1)
| infinitive | mōtian | |
|---|---|---|
| indicative | present | past |
| 1st person singular | mōtiu | mōtida |
| 2nd person singular | mōtis | mōtides |
| 3rd person singular | mōtid | mōtida |
| plural | mōtiad | mōtidun |
| subjunctive | present | past |
| 1st person singular | mōtie | mōtidi |
| 2nd person singular | mōties | mōtidis |
| 3rd person singular | mōtie | mōtidi |
| plural | mōtien | mōtidin |
| imperative | present | |
| singular | mōti | |
| plural | mōtiad | |
| participle | present | past |
| mōtiandi | gimōtid, mōtid | |
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.