mnout
Czech
Etymology
From Proto-Slavic *męti. Compare Russian мять (mjatʹ).
Pronunciation
- IPA(key): [ˈmnou̯t]
Conjugation
Conjugation
Present forms | indicative | imperative | ||
singular | plural | singular | plural | |
1st person | mnu | mneme | — | mnime |
2nd person | mneš | mnete | mni | mnite |
3rd person | mne | mnou | — | — |
Participles | Past participles | Passive participles | ||
singular | plural | singular | plural | |
masculine animate | mnul | mnuli | mnut | mnuti |
masculine inanimate | mnuly | mnuty | ||
feminine | mnula | mnuly | mnuta | mnuty |
neuter | mnulo | mnula | mnuto | mnuta |
Transgressives | present | past |
masculine singular | mna | — |
feminine + neuter singular | mnouc | — |
plural | mnouce | — |
Phrases
- mnout si ruce
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.