mnout
Czech
Etymology
From Proto-Slavic *męti. Compare Russian мять (mjatʹ).
Pronunciation
- IPA(key): [ˈmnou̯t]
Conjugation
Conjugation
| Present forms | indicative | imperative | ||
| singular | plural | singular | plural | |
| 1st person | mnu | mneme | — | mnime |
| 2nd person | mneš | mnete | mni | mnite |
| 3rd person | mne | mnou | — | — |
| Participles | Past participles | Passive participles | ||
| singular | plural | singular | plural | |
| masculine animate | mnul | mnuli | mnut | mnuti |
| masculine inanimate | mnuly | mnuty | ||
| feminine | mnula | mnuly | mnuta | mnuty |
| neuter | mnulo | mnula | mnuto | mnuta |
| Transgressives | present | past |
| masculine singular | mna | — |
| feminine + neuter singular | mnouc | — |
| plural | mnouce | — |
Phrases
- mnout si ruce
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.