mittens

See also: Mittens

English

Noun

mittens

  1. plural of mitten

Anagrams


Latin

Etymology

Present active participle of mittō (send).

Participle

mittēns m or f or n (genitive mittentis); third declension

  1. sending, causing to go
  2. letting go, releasing, discharging
  3. throwing, hurling, casting, launching
  4. sending out, emitting
  5. uttering a sound
  6. dismissing, disregarding
  7. putting an end to

Inflection

Third declension.

Number Singular Plural
Case / Gender Masc./Fem. Neuter Masc./Fem. Neuter
Nominative mittēns mittēns mittentēs mittentia
Genitive mittentis mittentis mittentium mittentium
Dative mittentī mittentī mittentibus mittentibus
Accusative mittentem mittēns mittentēs, mittentīs mittentia
Ablative mittente, mittentī1 mittente, mittentī1 mittentibus mittentibus
Vocative mittēns mittēns mittentēs mittentia

1When used purely as an adjective.


Swedish

Noun

mittens

  1. definite genitive singular of mitt
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.